Meppel – Jaap Werners, misschien wel de meest veelzijdige paardenman die ik heb gekend, heeft dinsdagavond thuis in Meppel te midden van zijn familie het tijdelijke met het eeuwige verwisseld.
Jaap was een beminnelijk mens, die het woord integer met hoofdletters schreef. Jaap zocht niet alleen tussen mensen maar ook tussen organisaties steeds weer de verbinding, in het besef dat het juist de verbinding was die relaties tussen mensen en organisaties versterkte. Het was dan ook geen wonder dat het juist Jaap Werners was die als voorzitter van de KNF een warm pleitbezorger bleek te zijn van de fusie tussen alle hippische organisaties, die leidde tot de KNHS.
Als vice-voorzitter gaf Jaap vele jaren mee leiding aan deze sportbond. Voor hem bleef een bron van grote zorg dat mensen met verstand van paarden en de paardenwereld moeizaam binnen deze organisatie bestuurlijke taken wilden gaan vervullen. “Het moet wel een organisatie zijn en blijven waarin paardenmensen bestuurlijk de kar willen blijven trekken”, was een uitspraak van hem.
Samen het Martien van de Heuvel en Jaap hadden we het plan om te kijken of we in hippisch Nederland mensen en of organisaties bereid zouden kunnen vinden zich met ons in te willen zetten voor een Nationaal Hippisch Documentatiecentrum. Dit onder het motto ‘dat de hippische sporter meer geïnteresseerd is in de volgende startlijst dan in de uitslag van de vorige rubriek’. Ons drietal was zich er van bewust dat een sport die van geen historie wil weten ook geen toekomst heeft.
Ja, Jaap bezorgde mij een enorme teleurstelling door onze Gelderse hengst Kleurenfoto af te keuren. Zijn argumentatie bij de herkeuring deed mij van mijn stoel rollen van het lachen. “Niemand wil met een paard dat zo’n hoofd heeft op zondag naar de kerk”, beargumenteerde hij de beslissing. Waarop ik reageerde: “A) wie gaat er op zondag in Nederland nog naar de kerk? en B) wie doet dat nog in een met een paard bespannen rijtuig?”. Ondanks de teleurstelling heeft het de relatie tussen ons en Jaap en zijn vrouw Til op geen enkele wijze geschaad, we zijn altijd goede vrienden gebleven!
Ik denk met warmte terug aan de etentjes die we met ons vieren hadden, maar ook aan de uurtjes van gekout, waarin bijna uitsluitend en alleen paarden en paardenmensen de revue passeerden. Nippend aan de kleine glaasjes met edel vocht uit Schiedam rolde de ene na de andere anekdote uit onze monden. Daarbij werden de herinneringen vanuit de diepste herinneringen van het geheugen opgediept. Mooie momenten die ik koester en zal blijven koesteren, in de dankbaarheid dat ik van de vriendschap van Jaap mocht genieten.
Ik wist dat het niet goed met hem ging. Zo moest ik onlangs naar Ermelo om de jonge hengsten die zouden springen te fotograferen. Ik belde Jaap op om hem te vragen of hij mee wilde. Maar helaas voelde hij zich niet sterk genoeg. Ook enige aandrang van mij dat het slechts om een paar hengsten ging dus dat het niet lang zou duren kon hem niet meer over de streep trekken.
Jaap Werners is op vele vlakken van de paardenwereld actief geweest. Zo was hij (zonder volledig te kunnen zijn) vele jaren secretaris van de Stichting N.D.R. Hij was tweemaal voorzitter van de hengstenkeuringscommissie van het KWPN, voorzitter van de UTV, voorzitter van de KNF, bestuurslid van de Sector Raad Paarden en voorzitter van het Hippisch Platform Drenthe. Voor zijn dienstbaarheid aan hippisch Nederland kreeg Jaap door toenmalig Minister van Landbouw Gerda Verburg in 2007 de versierselen uitgereikt die behoren bij zijn benoeming tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. In 2009 werd hij onderscheiden met de prestigieuze titel Paardensportman van het Jaar en in 2012 werd Jaap Werners erelid van de KNHS.
In 2009 mocht ik meewerken aan een Liber Amicorum voor Jaap Werners en het kostte mij geen enkele moeite toonaangevende personen uit de hippische wereld over Jaap Werners aan het woord te laten. Ik heb die teksten hierbij gepakt in volstrekt willekeurige volgorde, om Jaap Werners, de bestuurder die met zijn poten in de paardenmest bleef staan, de eer te bewijzen die hem toekomt.
Met diepe dankbaarheid denk ik terug aan de vriendschap die wij, Warna, Marjon en ik, van Jaap Werners mocht ondervinden en ik kan niet anders dan vanuit de grond van mijn hart de familie alle sterkte te wensen dit verlies te dragen en te verwerken!
Citaten uit het Liber Amicorum van 2009:
Dr. Marianne Sloet:
“Jaap bleek een drijvende kracht bij het aanpakken en oplossen van praktische (veterinaire) problemen, maar ook bij beleidszaken zoals de herziening van allerlei reglementen, het Plan van Aanpak Welzijn in de Paardenhouderij; momenteel werken we nog aan het Plan van Aanpak Besmettelijke Paardenziekten. Het is altijd een eer en een genoegen om met Jaap Werners samen te werken: een man met een eigen mening, maar bovenal kundig, enthousiast, eerlijk, recht door zee, visie en altijd een open oor voor goede argumenten”.
Piet Blauw:
“Ik was voorzitter van het Veefonds en voorzitter van de Afdeling Paardenhouderij van het Landbouwschap. In al die functies is Jaap Werners voor mij het klankbord geweest. Jaap is een bastion van vertrouwen, gekoppeld aan een grote deskundigheid en integriteit. Die combinatie kom je in één mens verenigd niet vaak tegen. Ik ben ook nog een paar jaar voorzitter geweest van de Raad van Commissarissen van de Stichting NDR, waar Jaap vele jaren werkzaam is geweest als secretaris”.
Rob Milders:
“1963 Is het jaar dat Jaap in dienst treedt van de NDR, waar hij medewerker werd op de afdeling Stamboek. Al snel viel Jaap op door de snelle wijze waarop hij zich de materie eigen maakte. Ook aan de basis met de kaplaarzen aan als baancommissaris of starter en vervolgens als commentator op de diverse koersbanen door het land is hij actief; al heel snel ging hij in het ‘diepe’ bij de NDR als secretaris van de afdeling Stamboek (na het te vroege overlijden van de heer Kees Meinardi). ‘Wat goed is komt snel’, Jaap ontpopte zich onder leiding van voorzitter Van Binsbergen naast praktijkman ook tot een goede bestuurder, uitmondend in zijn benoeming in 1979 tot Algemeen Secretaris van de NDR. Kortom, veel respect voor Jaap vanwege zijn kennis, standvastigheid en loyaliteit, zowel naar de actieven in sport en fokkerij, als naar zijn medewerkers en het bestuur, waaraan hij rapporteert. Jaap blijft ook dan de spil van het Stamboekbeleid”.
Prof dr. Henk Breukink:
“Niemand heeft zich zo intensief beziggehouden met de paardensport en de paardenhouderij als Jaap Werners. Als professional en als vrijwilliger is hij nagenoeg zijn leven lang met het paard in al zijn aspecten bezig geweest. Bij onze jarenlange samenwerking – ik heb een achttal organisaties geteld – heb ik Jaap steeds ervaren als een inspirerende man, die enthousiasme paart aan rustig nadenken en weloverwogen handelen. Bovendien heeft hij mij met het dravervirus besmet en daar ben ik nooit meer vanaf gekomen. Zo overtuigend kan hij zijn. Soms vond ik hem wel wat al te voorzichtig, vooral wanneer de publieke opinie in het geding kwam, maar de geschiedenis gebiedt mij te erkennen dat hij meestal gelijk kreeg”.
Martien van den Heuvel:
“Mijn eerste ontmoeting met Jaap Werners herinner ik me nog heel goed. In oktober 2001, bij Wegrestaurant Van de Valk in Vianen. Een kennismakingsgesprek waarbij het voor mij snel duidelijk was dat Jaap, met zijn kennis en ervaring, een belangrijke rol zou gaan spelen in de nieuwe KNHS. Mede en vooral dankzij Jaap ontstond er snel vertrouwen over en weer in het Federatie Bestuur, we stonden schouder aan schouder en dat bleek ook nodig, want het ging om een stevige opgave. Behalve zijn belangrijke bijdrage aan het algemene beleid nam Jaap een zeer zware portefeuille voor zijn rekening, met o.a. de wedstrijdsport, opleidingen, tuchtrecht, welzijn en later ook het vice-voorzitterschap . Inmiddels weten we dat zonder Jaap de KNHS niet was uitgegroeid tot waar we nu staan. Zijn bijdrage was van essentieel belang. Een topbestuurder, zoals je ze maar zelden tegenkomt, met een tomeloze inzet en een zeer brede en diepgaande kennis van zaken. Jaap houdt van duidelijke standpunten. Op moeilijke momenten houdt hij de koers vast en zijn rug recht. Daar kun je van op aan en dat bleek op talloze momenten van onschatbare waarde. Als voorzitter mag je van geluk spreken als je een man als Jaap in het bestuur hebt. Een paar woorden of een blik van herkenning waren de laatste tijd voldoende om tot een gezamenlijk standpunt te komen. Ik heb veel van hem geleerd en daarvoor ben ik hem zeer dankbaar. Het zal niet eenvoudig zijn om hem in het bestuur te vervangen”.
Jaap van der Meulen:
“Als voorzitter van de discipline commissie Aangespannen Sport heb ik met regelmaat te maken met Jaap in zijn functie als vice-voorzitter van de KNHS, die een groot hart heeft voor de aangespannen sport. Jaap heeft een enorme kennis van paarden, het stamboekwezen, exterieur en sport. Ik heb altijd mogen ervaren dat Jaap pragmatisch zoekt naar oplossingen daar waar verschillende belangen een rol spelen”.
Johan Lokhorst:
“Onze eerste samenwerking dateert uit de vorige eeuw, toen ik onder voorzitterschap van Jaap lid was van de adviescommissie Paarden Praktijk Onderzoek. Toen wij elkaar voor het eerst ontmoetten wisten we elkaar al wel te plaatsen, omdat onze families al een aantal generaties elkaar goed kenden. Jaap is een opmerkelijk figuur in de paardenwereld, omdat hij zowel in de fokkerij als in de sport een cruciale rol gespeeld heeft. Als voorzitter van de hengstenjury van de KWPN heeft hij de hengsten goedgekeurd wier nakomelingen de Nederlandse fokkers heden ten dage internationaal op de eerste plaats plaatsen. Dat getuigt van een hoog niveau inzicht en vakmanschap. In de sporttak heeft bij een belangrijke bijdrage geleverd in het fusieproces dat leidde tot het tot standkomen van de KNHS. Als vertegenwoordiger van het bestuur van de KNHS heeft hij weer op een heel positieve wijze bijgedragen aan de oprichting van de Sectorraad Paarden. Onder zijn leiding is het plan van aanpak Paarden Welzijn (Nota voor de Minister) tot stand gekomen. Ook was hij mede initiator bij de ontwikkeling van het Nederlands Hippisch Kenniscentrum. Hij werd daar bestuurslid en ik hoop van harte dat hij dat nog vele jaren zal blijven. Jaap is één van de zeldzame mensen, die belangeloos en met heel veel inzet, loyaliteit en betrokkenheid onmisbaar is geweest in het positioneren van de sector op de hoge plaats, waar hij nu staat”.
Heel Holland Hinnikt 